Podstawowe informacje:

Telepraca to rodzaj pracy zdalnej (wykonywanej poza tradycyjnym miejscem zatrudnienia) polegającej na realizowaniu obowiązków służbowych poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Osobę zajmującą się telepracą określa się jako telepracownika. Narzędziami pracy takiego pracownika są najczęściej telefon lub Internet (standardowa poczta elektroniczna, komunikatory internetowe i inne programy służące do kontaktu na odległość).

Upowszechnienie telepracy na rynku jest wynikiem rozwoju globalnej sieci komputerowej, rosnącej popularności technologii umożliwiających zdalną komunikację oraz bardzo dynamicznego wzrostu liczby osób wykorzystujących komputer jako podstawowe narzędzie pracy.

Telepraca to specyficzna forma zatrudnienia pracowniczego odmienna pod różnymi względami od typowej pracy etatowej. W wielu współczesnych branżach jest jednak pożądaną formą organizacji pracy, korzystną zarówno z punktu widzenia pracodawcy, jak i pracownika.

 

Podstawa prawna:

Zapisy definiujące telepracę znajdują się w znowelizowanej w 2007 roku ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. (Kodeks Pracy) oraz ustawie z dnia 18 lipca 2002r. o świadczeniach usług drogą elektroniczną. Zgodnie z art. 67 Kodeksu Pracy telepraca to praca regularnie wykonywana poza zakładem pracy przy wykorzystywaniu środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Za telepracownika uważa się zatem osobę wykonującą pracę w warunkach wyżej określonych i przekazującą wyniki swojej pracy w szczególności za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

Telepraca może być zarówno wykonywana na pełen etat, jak i w niepełnym wymiarze godzin. Oznacza to, że telepracownik jest zatrudniony na warunkach standardowej umowy o pracę, czyli posiada pakiet świadczeń socjalnych oraz prawo do płatnego urlopu. Telepracy nie należy mylić z wykonywaniem określonych projektów na podstawie okresowych i pozbawionych zabezpieczeń pracowniczych umów cywilnoprawnych (umowa zlecenie, umowa o dzieło). Jest to tzw. freelancing, a osoba zarabiająca w ten sposób pieniądze powinna być nazywana freelancerem, a nie telepracownikiem.

Powierzenie pracownikowi wykonywania pracy w formie telepracy może nastąpić albo w momencie zawierania umowy o pracę albo w trakcie zatrudnienia, na mocy porozumienia stron. Najczęściej z taką inicjatywą występuje pracodawca, lecz z prośbą o rozpoczęcie telepracy może zwrócić się również pracownik, który uważa, że w ten sposób lepiej wykona swoje obowiązki zawodowe. Często ubiegają się o nią osoby niepełnosprawne, poszukujący elastycznych godzin pracy młodzi oraz rodzice opiekujący się dziećmi.

Bardzo istotny jest przepis mówiący o tym, że brak zgody pracownika na podjęcie pracy w formie telepracy nie może stanowić przesłanki wypowiedzenia umowy o pracę.    

 

Rodzaje telepracy:

Przy wykonywaniu telepracy konieczne jest ustalenie między pracodawcą, a pracownikiem miejsca pracy. W zależności od jego wyboru wyróżnia się telepracę domową (telepraca wykonywana w miejscu zamieszkania telepracownika) i zamienną (telepraca częściowo świadczona w biurze i domu). Kiedy telepraca nie przebiega ani w domu ani w głównym zakładzie pracy, wówczas wyodrębnia się telepracę świadczoną w telecentrum (w specjalnie wydzielonych punktach znajdujących się z dala od firmy) oraz telepracę mobilną (poza siedzibą firmy, akurat w miejscu, w którym znajduję się dany telepracownik mający dostęp do technik teleinformatycznych).

 

Korzyści telepracy dla pracodawcy:

 

• ograniczenie kosztów (powierzchni biurowej, mediów, zakwaterowania, dojazdów)
• możliwość zatrudnienia wykwalifikowanych pracowników z całego kraju/świata
• podniesienie motywacji i wydajności niektórych pracowników
• zwiększenie efektywności firmy poprzez dostęp do zewnętrznych zasobów
• zarządzanie firmą w oparciu o najnowsze technologie wymiany informacji

 

Korzyści telepracy dla pracownika:

 

• ograniczenie kosztów (dojazdy do pracy, ubiór)
• oszczędność czasu
• wygoda i komfort (elastyczne godziny pracy, samoorganizacja czasu pracy)
• możliwość pogodzenia obowiązków zawodowych ze sprawami osobistymi
• brak stresu, presji czasu i poczucia bycia kontrolowanym na każdym kroku
• rozwój kreatywności

 

Grant na telepracę:

Nowelizacja ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która weszła w życie w maju 2014 roku, wprowadziła nowe instrumenty aktywizacji zawodowej. Jednym z nich jest grant na telepracę. Jest to świadczenie, które starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać pracodawcy lub przedsiębiorcy na utworzenie stanowiska pracy w formie telepracy.

W ramach grantu na telepracę może pracować bezrobotny rodzic powracający na rynek pracy (musi posiadać co najmniej jedno dziecko w wieku do 6 lat) oraz bezrobotny sprawujący opiekę nad osobą zależną (w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy jako bezrobotny zrezygnował z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z uwagi na konieczność wychowywania dziecka lub sprawowania opieki nad osobą zależną). Z telepracy finansowanej przez urząd  wykluczeni są bezrobotni małżonkowie, rodzice, rodzeństwo i dzieci pracodawcy lub przedsiębiorcy, który ubiega się o grant.

Pracodawca tworzący stanowisko pracy za pomocą środków publicznych zobowiązany jest utrzymać zatrudnienie osoby wykonującej telepracę przez okres 12 miesięcy (w pełnym wymiarze czasu pracy) lub 18 miesięcy (w połowie wymiaru czasu pracy).

Wysokość grantu na telepracę za każdego skierowanego bezrobotnego może wynieść maksymalnie 6-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu zawarcia umowy ze starostą, w której kwota dofinansowania stanowiska telepracy jest wyszczególniona.